مدلسازی در پایش محیط زیستی: درون یابی و توزیع های فضایی
کد مقاله : 1026-EPSM
نویسندگان:
Jahangir Jafari *1، Shahram Ahmadi2، Farzad Kiani3، Mahboubeh Karimi4
1خیابان پیروزی ـ مجتمع ادارات ـ اداره کل حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری
2مدیرکل حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری
3معاون نظارت و پایش اداره کل حفاظت محیط زیست استان چهارمحال و بختیاری
4کارشناس پایش محیط زیست
چکیده مقاله:
به طورکلی، هدف پایش محیط زیستی ارزیابی وضعیت یک محیط زیستِ در حال تغییر از نظر فضایی و زمانی است. یکی از ابزارهای نیل به این هدف درونیابی و استفاده از توزیع های فضایی است که مهمترین و کاربردی ترین روشهای نوین در این زمینه نیز بوده و در این مطالعه، این روشها با ذکر جزئیات کاربردیِ هریک و به تفکیک تشریح شده است. همچنین، یک مطالعه موردی جهت روشن کردن مطالب ذکر شده، ارائه شده است که در آن با استفاده از روش کریجینگ خطوط میزان متوسط بارندگی سالیانه استان چهارمحال و بختیاری در طول سنوات گذشته (قبل از سال 2012 میلادی و بر اساس داده های موجود) به صورت نقشه ترسیم شده است. در انتها نیز ضمن مقایسه نقاط قوت و ضعف هریک از روشها، پیشنهاد‌هایی جهت بهبود استفاده از روش درونیابی و توزیع های فضایی در پایش محیط زیستی ارائه شده است. براساس نتایج تحقیق، نتیجه گیریهای پیرو حاصل شد. مزیت روش «نزدیکترین همسایه» این است که بسیار ساده بوده، به محاسبات بسیار اندکی نیازمند است و همچنین درونیاب دقیقی نیز می باشد. یکی از مزیتهای روش «وزن دهی فاصله معکوس» این است که برآوردهای به دست آمده در طول سطح مورد نظر ممتد است. این روش از نظر استفاده ساده بوده و یک انتخاب معمول در بسته های نرم افزاریِ ایجاد خطوط میزان است. روش «کریجینگ» نیز کاملتر از دو روش قبل، بسیار دقیقتر و البته پیچیده تر از آنها می باشد.
کلیدواژه ها:
پایش محیط زیستی ـ نمونه برداری ـ درونیابی ـ توزیع فضایی ـ مدلسازی
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است